J.J. Slauerhoff, grafbeeld van nôfrit

(Louvre)

Was 't waar dat uit het balsemend Verleden

 Lichamen wel, geen levens komen bloot,

 Waart gij dan zoo gebleven:

 Uw lieflijkheden

Als ingehouden adem door uw leden?

 Gij zijt niet dood

 En zult, als ik vertrouw, bewegen!

 Begint uw borst te beven?

 Worden uw trekken zachter,

Uw oogen groot?

Uw armen weren uw gewaden achter

Uw tenger lijf, gij komt naar voren

Alsof ge een diep gevaar ontvloodt.

Is het dan mooglijk naar elkaar te leven,

Zoover uiteen geboren,

Over een tijd die mij van u verstoot?

Een vloedgolf gaat door alle eeuwenzeeën,

Een baar bewoog ons tweeën...

Als leefde ik vroeger en waart gij niet dood.

Bespreking

Op internet kwam ik een bespreking van dit gedicht tegen, geschreven door Jeanette M. Hollaar. Die is zo informatief, zo uitvoerig en gedetailleerd, dat ik daar niets aan toe kan voegen. Integendeel, aan wat ik geschreven zou hebben, zou de schrijfster heel veel hebben toegevoegd.

Ik geef u de link: http://www.dbnl.org/tekst/_rev002198501_01/_rev002198501_01_0076.php